Van de week droomde ik over het uitblijven van de regen en de gevolgen daarvan voor het water in mijn regenton. Waar een mens zich in deze tijden al niet druk over maakt. Mijn regenton ontvangt het water van een plat (mastiek) dak. Na deze lange periode met veel zon is het eerste regenwater lichtbruin van kleur. Dat komt, denk ik, van teerresten en dat lijkt me niet goed voor de planten die ik ermee begiet. Ook onweer brengt ongewenste stikstofverbindingen in het regenwater. Verkeerd water noemen de boeren dat. Beide soorten water wil je niet in je regenton hebben. De eerste plens regenwater moet dus, liefst automatisch, worden afgevoerd voor het de regenton bereikt. U voelt hem al aankomen, dit wordt een technisch verhaal met uitleg van hoe het werkt. Er zijn mensen met een grote afkeer van techniek zoals ik die heb van computers. Daarom heb ik de technoproza voor de technobeten in een apart P.S. cursief geplaatst. Het eerste (vuile)regenwater wordt opgevangen en afgevoerd, zodat bij een volgende bui opnieuw primair water kan worden afgevangen. Die automatisch werkende afvoer van dat vervuilde water, zo werd me in die ochtenddroom geopenbaard geschiedt door iets heel simpels: een reservoir met onderin een piepklein gaatje. Over dat gaatje heb ik diep moeten nadenken. Na verloop van tijd zal de met het regenwater meegekomen drab het briljante gaatje verstoppen en dan werkt het systeem niet meer. Dan is er een nieuw probleem ontstaan waarvoor vervolgonderzoek nodig is. Ik wacht op de volgende bruikbare droom. Suggesties zijn welkom. U hoort nog van mij.

Vriendelijke groet, Ed Sjoerdsma.

P.S. De werking

Het regenwater loopt bij mij thuis via een zelfgemaakte aftapautomaat in de regenpijp naar de regenton. Zo’n automaat is in de bouwmarkt te koop. Daarom bespaar ik u de beschrijving van de werking. De automaat zorgt ervoor dat de regenton volloopt maar niet overloopt.  Maar hoe voorkom je dat de eerste golf vuil regenwater in de ton terecht komt. Ik droomde van een reservoir tussen de automaat en de regenton waarin het eerste water van een bui wordt opgevangen. Er loopt een pijpje van de automaat via het reservoir naar de regenton. In het deel van het pijpje dat door het reservoir loopt zit een groot gat. Het eerste regenwater valt dus door dat gat in het reservoir. Pas als dat vol zit loopt het (schonere) water door naar de ton. En ja dan zit het reservoir vol. Voor de volgende bui is dan geen plaats meer en die stroomt dan met vuil en al door naar de ton, wat niet de bedoeling is. Dat reservoir moet voor de volgende bui weer leeg zijn. En daarvoor is mij in de bewuste vroege ochtend een simpele oplossing aangereikt. Onderin het reservoir (een stuk rioolpijp) moest ik een heel klein gaatje maken, waardoor het reservoir geheel automatisch leeg loopt, zodat bij de volgende bui er weer ruimte is om het vuile deel van een regenbui op te vangen.